Истражувањето на TALIS Starting Strong покажа дека наставниците во ECEC доживеале голем стрес поврзан со нивните работни средини и неможност да ги поддржат најмаргинализираните деца. Ограничувањата од пандемијата на КОВИД-19 и поврзаното ограничување на социјалниот ангажман и стимулација на децата доведоа до доцнење во развојот кај (и ја зголемија потребата за интензивна индивидуална поддршка за) децата и дополнително го влошија нивото на стрес кај наставниците.

Студијата покажа дека половина од наставниците во Бугарија пријавиле ниска сигурност во работата со деца со попреченост, дури и кога добиле формална обука - што е особено проблематично бидејќи приближно 5900 бугарски деца со специфични образовни потреби се запишани во градинки за кои се смета дека не можат да ги поддржат нивните потреби.

Преполните училници создаваат стрес за младите ученици и наставници и ги спречуваат едукаторите да обезбедат индивидуализирани пристапи. Долгите работни часови со малку време за планирање го зголемуваат притисокот врз едукаторите, ограничувајќи ја нивната способност да се подготват да управуваат со потребите на нивните ученици. Недостатокот на континуиран професионален развој ги спречува наставниците да изградат релевантни вештини, знаење, иновации во пристапот и можности за размена меѓу колегите - од кои сите поддржуваат инклузивни практики.

Наставниците на ECEC треба да одиграат клучна улога за значајна инклузија, но очекувањата од работната сила на ECEC се нереални: од нив се очекува да бидат негуватели, едукатори, администратори, родителски советници, медицински сестри и социјални работници, а истовремено да им помагаат на младите умови да напредуваат. Доказите покажуваат дека поставките за ECEC кои поттикнуваат инклузија и квалитет на грижа за најмладите ученици, исто така, ја поддржуваат сигурноста на едукаторите за нивната професија и способност.

Значајната инклузија вклучува тимови на експерти кои ги поддржуваат семејствата и децата со пристап „едно семејство – еден план“ од раѓање до влез во ECEC, во текот на раното образование и пошироко. Службите координирани преку секторите за здравство, образование и социјална заштита имаат најдобри шанси за подобрување на квалитетот на живот за децата со попречености или сложени потреби, за нивните семејства и за благосостојбата на едукаторите кои ги поддржуваат.

Овој пристап ги поддржа децата како тригодишната Силвија во Бугарија да пристапат до инклузивна ECEC.

За вистинска инклузија во предучилишните установи и градинките, мора да постои систем за поддршка на едукаторите, за да им се обезбедат информации, обука и уверување за да можат да ги подобрат своите капацитети, ментално здравје и благосостојба. Ова може да се постигне преку политики за поддржувачки услови за настава; силно управување со ECEC; лидерство кое поттикнува соработка и култура на грижа; релевантни, квалитетни можности за обука и градење вештини; блиски врски со семејствата и заедниците; и обезбедување на специјализирана поддршка што го користи ECEC центарот како основа за ангажирање на децата и нивните едукатори.

УНИЦЕФ работи во земјите низ Европа на програмата Гаранции за детето фаза III . Ова доведе до иницирање на Заедно од градинката во Бугарија, што воведе инклузивно рано образование преку целосен училишен пристап за зајакнување на механизмите за поддршка и на локалното опкружување. Виталниот дел од оваа работа вклучуваше охрабрување на самите наставници, зајакнување на нивното знаење и капацитети и обезбедувањеспецијалисти да ги поддржуваат наставниците во нивната секојдневна работа. Преку овој модел, едукаторите го подобруваат нивното разбирање за потребите на децата и можат соодветно да ги ажурираат нивните практики. Тие, исто така, имаат корист од споделување на одговорностите, добивање совети и насоки за сложени случаи и имање поголема поддршка во училницата. Ова доведува до подобрена благосостојба на едукаторите, како и поинклузивни практики.

Кој е подобар начин да осигуриме дека им даваме најдобра грижа на нашите деца освен давање најдобра грижа на оние кои се грижат за нашите деца?

Како регионален советник на УНИЦЕФ, Ивелина Борисова обезбедува програмско лидерство во ран детски развој во Европа и Централна Азија. Со долгогодишно практично искуство, Ивелина претходно работеше како глобален лидер на УНИЦЕФ за промовирање на раното детско образование и партнерства и како Директор за влијание и иновации за РДР во Спасете ги децата. Таа има докторат за Човечки развој и образование од Универзитетот Харвард.