Инклузивна педагогија: соочување со посебните потреби во училницата

Индивидуалните разлики помеѓу учениците треба да се очекуваат бидејќи карактеристиките, преференците и искуствата  на секоја личност се уникатно испреплетени и учењето настанува преку споделена активност во општествени контексти. Идејата за разликата како вообичаеност е продуктивен начин на размислување за тоа како да се разберат и да се одговори на комплексностите кои се интегрален дел на образованието на различни групи ученици.   

Оваа почетна точка е алтернатива на традиционалните пристапи кон разликите на учениците кои подразбираат дека некои ќе имаат потреба од нешто „дополнително“ или „различно“ од она што е вообичаено достапно за другите. Навистина, ова е дефиницијата на образованието за посебни потреби во многу земји. Проблемот е дека ваквото одредување исто така може да ги намали очекувањата за тоа што може да постигне еден ученик и негативно да влијае на резултатите од учењето.

Како одговор на ова, инклузивната педагогија го преместува нашето размислување настрана од идејата за образованието за посебни потреби како специјализиран одговор за индивидуални тешкотии, кон таков што се фокусира на проширувањето на она што е вообичаено достапно за секого во училницата. Важноста на учествувањето во активностите во училницата има предност во однос на согледувањата за тоа што учениците можат и што не можат да направат. На пример, наместо одредување работа за учениците врз основа на согледувањето на наставникот за способноста, наставникот може да му даде на целото одделение лепеза на опции за различни лекции кои се базираат на познавањето на опфатот на интересите, претходните искуства, потреби и способности на секој. Со тоа што секој може да избира, може да се исполнат индивидуалните потреби без претходно одредување кој што може да направи.

Ова не значи дека индивидуалните разлики се неважни. Наставникот може да има два ученика, од кои двајцата се соочуваат со нешта што изгледаат дека се слични тешкотии. Сепак, ако едниот од нив не е роден говорител, а другиот е ученик со нарушување на вниманието, тогаш разликите помеѓу учениците значат дека нивното неразбирање на темата може да е различно. Во овој случај, наставникот ќе користи стратегии кои одговараат на целта на учењето и ќе ги прилагоди овие стратегии со користење на своето знаење за разликите помеѓу учениците. Во лекција која е насочена кон подобрување на вештината на читање, наставникот може да воведе приказна преку дискусија на тема за да го поддржи говорителот на друг мајчин јазик и графички организатор да го поддржи детето со нарушување на вниманието. Двете стратегии би биле вградени во наставата за целото одделение и би биле од корист за сите.

Предавањето во училница е комплексно. Тоа зависи од реагирањето на конкретните и многу различни околности кај многу поединци во исто време. Кога наставниците наидуваат на одредени ученици кои имаат потешкотии,  ним им се потребни одговори кои функционираат за секого. Промената во мислењето поврзано со инклузивната педагогија не значи дека специјалистичкото знаење е нерелевантно или непотребно. Начините на кои наставниците го користат ова знаење и како тие работат со специјалисти е она што ја разликува инклузивната педагогија од други пристапи.

Денес, многу ученици со сензорни нарушувања посетуваат традиционални училишта и за овие ученици може да се обезбеди дополнителна поддршка од наставник специјалист за глуви. Во оваа ситуација во зависност од тоа како одделенскиот наставник и наставникот специјалист ќе работат заедно за да го поддржат глувиот ученик во училницата така ќе се одреди опсегот до кој функционира практиката за вклучување или исклучување на ученикот. Ако наставникот специјалист и одделенскиот наставник заземат пристап на тимско учење, така што глувиот ученик нема да биде изолиран со присуството на дополнителен возрасен во училницата, тогаш дополнителната поддршка ќе биде корисна и инклузивна. Ако наставникот специјалист работи колаборативно во училницата и го вклучува глувиот ученик наместо да работи само со глувиот ученик, од тоа може да имаат придобивки сите ученици во училницата.

Инклузивната педагогија е пристап за предавање на различни групи на ученици кој настојува да ги опфати поединечните разлики помеѓу учениците без едните да ги третира поинаку од другите.  Од одделенските наставници и од другите специјалисти се бара да ги согледуваат тешкотиите на учениците како професионални дилеми за вежби наместо како проблеми на учениците. Со колаборативно работење тие можат да развијат начини на реагирање кон поединечните разлики кои промовираат добро искуство на учење и добри резултати за секого.